Δεν δέχεσαι την κριτική για τον εαυτό σου, αλλά
σου είναι εύκολο να κάνεις οποιαδήποτε κριτική στους άλλους. Πιστεύεις ότι σε
αυτό που με κρίνεις αρνητικά είσαι καλύτερος από εμένα. Με ποια βάση; Επειδή στο
είπαν ή επειδή το πιστεύεις;
Αλλά ας πούμε ότι όντως είσαι καλύτερος από εμένα
σε αυτό που με κρίνεις αρνητικά! Ποιος σου είπε ότι θα έπρεπε να είμαστε ίδιοι;
Κι αν εγώ έμπαινα στην διαδικασία να κάνω αυτό που κάνεις εσύ σε μένα, πόσο
στοίχημα πας ότι θα βρω και γω πολλά που τα κάνω καλύτερα από εσένα;
Αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι το
ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω αν κάνεις καλά κάτι ή όχι. Με την ίδια λογική
όμως, ποιος είσαι εσύ που θα κρίνεις εμένα;
Με γνωρίζεις; Ακόμα κι αν με γνωρίζεις, δεν
έχουμε τα ίδια βιώματα. Δεν μεγαλώσαμε το ίδιο. Δεν πέρασες ότι πέρασα, δεν
έζησες ότι έζησα. Δεν είσαι εγώ!
Αλλά με αυτό που κάνεις με βάζεις στον πειρασμό
δυστυχώς να πω και εγώ κάτι για σένα. Για να μπαίνεις στην διαδικασία να
ασχολείσαι με αυτό που θεωρείς πως δεν κάνω καλά, προφανώς είσαι κάποιος που
νιώθεις καλά με το να δείχνεις τα ελαττώματα των άλλων. Κατά πόσο βέβαια είναι
ελάττωμα αυτό που εσύ μου καταλογίζεις μπορεί να είναι καθαρά υποκειμενικό.
Αν για σένα είμαι τρελή επειδή μου αρέσει να
φέρομαι αυθόρμητα και τρελά στην ζωή μου, ίσως είναι ο τρόπος μου για να την
αντιμετωπίσω. Αν αυτό εσένα σου φαίνεται ελάττωμα με την ίδια λογική θα έπρεπε
να θεωρώ εσένα ανισόρροπο που λειτουργείς μόνο με την λογική σε καθημερινή
βάση.
Αν είμαι ανάπηρη και δεν μπορώ να περπατήσω, αυτό
δεν σε κάνει καλύτερο από εμένα επειδή τα δυο σου πόδια λειτουργούν κανονικά. Η
πραγματική αναπηρία δεν βρίσκεται στο σώμα, αλλά στο μυαλό. Κι αν κάποιος απ'
τους δυο μας θα έπρεπε να κατοχυρώσει το χαρακτηριστικό «ανάπηρος» μάντεψε
ποιος από τους δυο μας θα έπρεπε να το κατέχει. Αλλά και πάλι δεν είμαι εγώ
αυτός που θα το κρίνει.
Ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο έχοντας τα ίδια
δικαιώματα. Όλοι μας είμαστε το ίδιο. Είτε είμαι ψηλός, κοντός, εύσωμος,
αδύνατος, όμορφος, άσχημος... Δεν ξέρω σε ποιο σημείο της ιστορίας σου, σου
είπαν ότι είσαι καλύτερος από μένα ή από τον οποιοδήποτε, αλλά δεν είσαι!
Κρίνεις εσύ εμένα; Γιατί; Με ποιο δικαίωμα; Ποιος
σου έδωσε το προνόμιο να κρίνεις; Και αντί να ασχολείσαι με το τι κάνω εγώ, γιατί
δε ρίχνεις μια ματιά στον καθρέφτη σου να κρίνεις εσένα για το τι κάνεις σωστό
ή λάθος;
Σε νοιάζει με ποιον βγήκα; Με ποιον κοιμήθηκα; Τι
έφαγα; Τι ρούχα φορούσα χτες; Γιατί; Δεν έχεις να ασχοληθείς με τίποτα άλλο, ή
μήπως τελικά είμαι τόσο σημαντική για σένα και δεν θες να το παραδεχτείς;
Κοίτα φίλε μου εγώ δεν θα σε κρίνω γιατί δεν
είμαι άξιος να κρίνω κανέναν. Τώρα γιατί εσύ θεωρείσαι πιο άξιος από εμένα μόνο
εσύ το ξέρεις, αλλά και πάλι δεν το λέω και με σιγουριά. Παρόλα αυτά, θα σου πω
το εξής...
Καλύτερος δεν είναι κανείς από κανέναν. Αλλά με
αυτό που κάνεις ένα είναι σίγουρο. Ότι με κάνεις να φαίνομαι ανώτερη από
...εσένα !!!
